 W1513 roku Fotian
Szembel otrzymał od Zygmunta I Starego ziemię, na której założył Szembelowo i Dowspudę. Na terenie tych wsi powstał Filipów,
którego początki sięgają 1565 roku. Przywilej lokacyjny na
prawie magdeburskim otrzymało miasto 8 września 1570 roku; także
herb z wizerunkiem raka. Nazwa wywodzi się od rzeczki Filipówki,
którym to mianem była też określana Rospuda na odcinku od
Jeziora Kamiennego do Długiego.
Warto podkreślić, iż pierwsze na Suwalszczyźnie gimnazjum mieściło
się właśnie w Filipowie, a powstało w 1594 roku za sprawą
Krzysztofa Morsztyna, drugiego starosty filipowskiego (dwór
starostów znajdował się w pobliskim Czostkowie). Filipów bowiem,
wraz z okolicznymi dobrami, stanowił starostwo od 1570 roku.
Jego pierwszym starostą
był Włoch Aleksander Gwagnin, autor
wydanej w Krakowie w 1611 roku Kroniki Sarmackiej.
Pod koniec XVI wieku miasto było liczącym się ośrodkiem
arianizmu. Tu urodził się sławny ariański działacz, pisarz i
teolog, Andrzej Wiszowaty, jako syn
miejscowego kaznodziei i córki włoskiego teologa, Fausta Socyna,
przywódcy odłamu arian zwanych socynianami. Jakiś czas mieszkał
on w Filipowie.
Drogą podziałów majątkowych - na dawnych włókach miejskich -już w
czasach nam bliższych powstały trzy kolonie należące do
Filipowa: Filipów II pod Czostkowem, Filipów III pod Zusnem,
Filipów TV pod Mieruniszkami. Pierwotnie miasto miało cztery
„przedmieścia", które obecnie są samoistnymi wsiami: Jemieliste,
Olszanka, Szafranki i Wólka.
Filipów kilkakrotnie wyludniał się, trawiony
pożarami i zarazami. Na przykład padł pastwą płomieni
i grabieży
w październiku 1656 roku, po przegranej bitwie hetmana
Wincentego Gosiewskiego ze Szwedami właśnie pod
Filipowem. Rozkwit Filipowa przypada na pierwszą połowę XIX
wieku. Apogeum osiągnęło miasto
w 1827 roku, kiedy to miało 323
domy, zamieszkałe przez 2326 obywateli. W okresie międzywojennym
miejscowość nie przekraczała zbytnio stanu 1500 mieszkańców.
Prawa miejskie utracił Filipów w 1870 roku, co jednak nie
wpłynęło na jego upadek, a to dzięki przygranicznemu
usytuowaniu, w pobliżu pruskiej komory celnej (przed
Mieruniszkami). Kwitł tu handel
i przemyt. Rozwijał się również
przemysł wyrobów płóciennych.
SZLAKAMI PÓŁNOCNEJ SUWALSZCZYZNY
Wojciech Batura
Suwałki 1999
|